Door Marjet Hoogendoorn
We krijgen veel mee uit onze opvoeding en ons karakter heeft ook voorkeuren. De een vindt dat het gestructureerd moet, de ander geeft de voorkeur aan laissez faire. Matthijs en ik hebben wel eens gesprekken met een coach. Erg leuk en leerzaam is dat. Ze vroeg wat de kernwaardes zijn van onze opvoeding. Daarin kwam naar voren dat dat voor Matthijs structuur, regels en gehoorzaamheid is. Voor mij was het juist het goed hebben met elkaar en gezelligheid. Deze kernwaardes zorgen ervoor dat je kunt denken: ‘Zo zou het moeten zijn.’ Voor Matthijs een spik en span opgeruimd huis en kinderen die alleen maar ‘Ja, papa’ kunnen zeggen. Voor mij elke avond een gezellig spelletje met zelf gemaakte appeltaart en iedereen gunt elkaar de winst.
Mja. Niet de realiteit.
In onze wandel met God hebben we ook kernwaardes en voorkeuren. Dat is in basis niet erg, maar het gevaar dreigt dat we onszelf gewoontes of tradities kunnen opleggen, wat dan eerder regels worden dan iets wat we doen uit liefde voor God en geïnspireerd vanuit een relatie met Hem. Religiositeit. Ook dan worden we vaak gedreven door de overtuiging ‘Zo zou het moeten’.
Religiositeit zorgt er vaak voor dat je niet of minder makkelijk bij God kan komen. Bijvoorbeeld: je moet in elk gebed eerst je zonden belijden. Of de gedachte: ik heb deze week maar weinig Bijbel gelezen. Ik zal wel geen antwoord krijgen op mijn gebed. Religiositeit kan juist ook iets zijn waar we ons achter kunnen verschuilen. Zending bijvoorbeeld, staat echt super op je Christelijke CV. Iedereen acht je meteen een stuk hoger, ook al weten ze maar weinig van je relatie met God! Of bijzonder vriendelijk zijn tegen iedereen. Vrijgevig zijn. Ach, er zijn zoveel dingen waarvan we kunnen denken: dat doen we toch wel goed voor God en Zijn gemeente. Religiositeit kan ons ook valse houvast geven over waar we zijn in onze wandel met God. Als je een functie bekleedt in een kerk of bij een christelijke organisatie, zit het vast goed met je geestelijke wandel, toch? En wist je al dat ik de Bijbel heb gelezen in één jaar? Ik denk dat het dan wel goed zit met mijn relatie met God...
Een tekst die mij altijd scherp houdt is deze: Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen Mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader. Op die dag zullen velen tegen Mij zeggen: “Heer, Heer, hebben wij niet in uw naam geprofeteerd, hebben wij niet in uw naam demonen uitgedreven, en hebben wij niet in uw naam vele wonderen verricht?” En dan zal Ik hun rechtuit zeggen: “Ik heb jullie nooit gekend. Weg met jullie, onrechtplegers!” (Matteüs 7: 21-23)
Au. Maar oh zo goed. Wat vertelt ons dit? Alles wat zich opwerpt boven een relatie met God verzandt uiteindelijk in religiositeit. Ik verlang sterk naar wonderen, en geloof ook dat God dat verlangen in mij heeft gelegd. Het wordt gevaarlijk als mijn verlangen om wonderen mee te maken, mijn verlangen naar Jezus zelf naar de achtergrond duwt. Het wordt een verlangen van het vlees, niet van de Geest, want de Geest wil altijd dat Jezus verhoogt wordt. Dat het om Jezus draait! Het woord ‘onrechtplegers’ zocht ik op in de grondtekst en betekent zoiets als ‘minachting voor de wet’ of ‘de conditie van iemand zonder de wet’. We zijn geneigd dan al snel weer in goede werken te denken, maar wat is de samenvatting van de wet ook alweer? Matteüs 22:36-40.
Jezus, ik hou van U. Laat niks mijn liefde voor U in de weg staan. Wilt U mijn ogen openen waar er religiositeit zit binnen mijn relatie met U? Ik bid dat U kennen Jezus, mijn grootste verlangen zal zijn, en dat ik de dingen doe uit liefde voor U. Amen.
Religiositeit is een hardnekkig goedje, dus volgende week deel 2!