Door Marjet Hoogendoorn
Vorige week hebben we het gehad over de twijfelkonten uit de Bijbel. We namen het leven van Johannes de Doper kort onder de loep. Het kan ons geruststellen dat we niet de enige twijfelkonten zijn, wanneer het gaat om geloof hebben – op welk vlak dan ook. Het is wel zonde als we blijven twijfelen. Het huis wat we bouwen heeft dan maar een matig fundament.
Op dit moment wordt ons huis flink verbouwd. Vorige week werden de muurtjes van de uitbouw gemetseld. Op dat moment worstelde ik met bepaalde gedachtes. God liet me in een beeld zien dat ik een muurtje aan het metselen was (zo leuk hoe God het seizoen van je leven vaak gebruikt om dingen duidelijk te maken) en vervolgens weer stenen van het muurtje afhaalde. Hij zei: ‘Soms begin je met geloof en laat je vervolgens weer gedachtes van twijfel toe, waardoor je je eigen muurtje afbreekt. Het is tijd om de muur te metselen en dat het stevig blijft staan.’ Dit beeld helpt mij om twijfel niet toe te laten; Ik weet waar God me heen wil leiden, een sterk huis op de Rots. ‘De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt. Vertrouw op de Heer, voor altijd, want de Heer is een eeuwige rots.’ (Jesaja 26:3-4 NBV21)
Twijfel is eigenlijk het tegenovergestelde van geloof. Twijfel geeft onrust, maar geloof geeft vrede – wat de omstandigheden ook zijn. Geloof herinnert zichzelf aan de beloftes van God. Twijfel beredeneert, geloof verwacht bovennatuurlijke mogelijkheden. En – zoals ik vorige week ook schreef – geloof kijkt niet naar ervaringen, maar kijkt naar wie God is en vertrouwt op Zijn beloftes. Geloof laat ook de timing over aan God.
Ik hou van het verhaal van de bloedvloeiende vrouw en het dochtertje van Jaïrus. Deze twee gebeurtenissen zijn met elkaar verweven en kunnen we lezen in Lucas 8. Het dochtertje van Jaïrus, de leider van de synagoge, ligt op sterven. Terwijl Jezus op weg is naar zijn huis, wordt hij aangeraakt door een vrouw zonder titel of status. Ze lijdt al 12 jaar aan bloed vloeien en is volgens de wet dan onrein. Hij neemt de tijd om zich naar haar te keren en haar te eren (“Uw geloof heeft u gered, Mijn dochter, ga in vrede.” Vers 48). Hoe zou Jaïrus zich gevoeld hebben? Sociaal gezien ligt zijn leven en dat van deze vrouw ver uit elkaar. Zijn dochtertje ligt op sterven en nu neemt Jezus de tijd voor haar? Er komt iemand uit zijn huis naar hen toe en deelt mee dat zijn dochtertje is overleden. Door merg en been gaat het! Maar dan spreekt Jezus: “Wees niet bang, maar geloof, dan zal ze worden gered”. (Vers 50)
Wat de situatie op dit moment ook is, hoe lang je al hebt moeten wachten, hoe uitzichtloos het bericht wat je hebt gekregen: nog geen seconde val jij uit de machtige handen van God die alles in de hand heeft! Geloof je dat?
In voorbereiding op deze blog viel mijn oog op het vers erna (51): ‘Toen Hij bij het huis kwam, stond Hij niemand toe om met Hem naar binnen te gaan behalve Petrus, Johannes en Jakobus, en de vader en moeder van het meisje.’ Ik liet mijn gedachten erover gaan en dacht: ‘Misschien mochten zij mee omdat ze geloof hadden.’ Dat betekent ook dat anderen niet mee mochten door gebrek aan geloof. In mijn hart riep ik het uit naar Jezus: “Lord, I want to be part of the gang!!” Ik wil deel zijn van het groepje wat mee mag om te zien en te ervaren wat Jezus doet in deze wereld! Wat is jouw gebed? Wil jij deel zijn van wat Jezus doet? Wil je geloof hebben en de macht van God aan het werk zien in je leven? Of zit je weeklagend in de hoek? Wie wil jij laten heersen, geloof of twijfel? Bouw je huis, op de rots. Bouw je gedachtes, op Zijn beloftes. Bouw je geloof, op wie Hij is.
Waar heb jij geloof voor nodig? Spreek het uit naar Jezus en vraag de Heilige Geest je gedachtes te vernieuwen.
Heer, laat me heel dichtbij U zijn. Zodat ik U ken en zie wat U doet. Zodat mijn geloof groeit. Ervaringen die mijn zicht op U hebben vertroebeld leg ik aan de kant, gedachtes van twijfel en angst geef ik geen plek. Aan U is alle macht gegeven. Ook al zie ik niet het complete plaatje, ik vertrouw op U. Amen